Obrazująca przekorne poszukiwanie egzystencjonalnego kierunku – doświadczając, próbując, odczuwając otoczenie wszystkimi zmysłami. „Złe wychowanie Cameron Post” to powieść zakleszczona w ramach literatury młodzieżowej, jednak intencjonalnie uderzająca w refleksyjne tony także dorosłego odbiorcy. Niesiona śmiałym głosem „Złe wychowanie Cameron Post” to ciekawy obraz prób wpływania religią na świadomość seksualną młodych Amerykanów. Złe wychowanie Cameron Post. Kościół zwalcza homoseksualizm młodzieży (zdjęcia, wideo) | Portal i.pl Jack Strong (2014) Cały Film PL 1080p premium. 01:27:11. Promień 01:27:58. Złe wychowanie Cameron Post (2018) Lektor PL 1080p premium. Więcej > Następna strona > Chloë Grace Moretz jako nastolatka, którą opiekunowie umieszczają w ośrodku zajmującym się nawracaniem młodzieży. W przypadku Cameron “grzechem” był romans z najlepszą przyjaciółką. Szefem ośrodka jest “nawrócony” gej, który choć pełen dobrych intencji nie widzi, że jego podopieczni mają problem przede wszystkim z samoakceptacją. Cameron poznaje na miejscu nieco Kler (2018) Cały film PL 1080p premium. 01:27:58. Złe wychowanie Cameron Post (2018) Lektor PL 1080p premium. 01:35:32. Gość (2014) Lektor PL 720p premium. 01:34:39. "ZŁe wychowanie" jest pierwszym w historii hiszpańskim filmem, który otworzył festiwal filmowy w Cannes. Fele Martínez grający Enrique Goded, przygotowując się do roli musiał przytyć 6 kg oraz obniżyć brzmienie swojego głosu. Pedro Almodovar pisał scenariusz do tego filmu przez 10 lat. iNBJMT. Film śmiało uznać można za głos pewnych grup społecznych, znajdujących się pod żelaznym prawem religii – ta, zamiast uduchawiać, wiąże umysły i podcina nerwy. 7 W wierze nie ma nic złego, gorzej gdy osobnik trafi do autodestrukcyjnego środowiska religijnych fanatyków. Dla takich chrześcijaństwo często bywa utożsamiane z traumatycznym systemem restrykcji, więżącym podmiot nie tylko w narzuconej hierarchii norm i zasad, ale także nie pozwalającym pogodzić się z własnym ciałem i seksualnością. Przekonają się o tym nastoletni bohaterowie Reedukacji Cameron Post – zwycięzcy tegorocznego Festiwalu Filmowego Sundance. Złe wychowanie Cameron Post (2018) - Chloë Grace Moretz Są jeszcze środowiska uznające homoseksualizm jako chorobę – nie mówię tutaj o Bliskim Wschodzie, gdzie kobieta traktowana jest często jako kolejny przedmiot w domu każdej szanującej się rodziny. Raczej mam tu na myśli niektóre z europejskich krajów oraz hermetyczne zgromadzenia katolickie w Stanach Zjednoczonych. Film rozpoczyna się niczym tegoroczna Thelma Joachima Triera. Młoda nastolatka odkrywa w sobie pociąg do tej samej płci. Problem stanowi przestrzeń kulturowa, kształtująca dziewczynę, zakazująca podobnych uczuć w imię wyższych racji. W obu przypadkach konflikt w wyrażeniu własnego „ja” prowadzi do kryzysu tożsamości. O ile jednak Trier zdecydował się opowiedzieć swoją historię w bardziej metafizycznym i nadnaturalnym kluczu, tak Reedukacja Cameron Post to film stosunkowo lekki, bezpretensjonalnie przedstawiający ciężkie traumy i religijnych okupantów ludzkiej psychiki. Podobnie jak w przypadku pełnometrażowego debiutu (Odpowiednie zachowanie), także tym razem Desiree Akhavan ukazuje stosunkowo prostą historię, pełną wyrazistych bohaterów i celnych dialogów. Tak „przyjemna” wizja Reedukacji Cameron Post jest tylko wierzchem góry lodowej – początkowo widać sam czubek, gdy się jednak dłużej zastanowić nad filmem, od razu dostrzeże się gigantyczne połacie lodu, skryte pod taflą wody. Nieprzypadkowo powołałem się zresztą na arktyczną nemezis Titanica. Góra lodowa pełni w filmie rolę symbolu, alegorii zniewolenia, któremu poddawani są nastoletni bohaterowie. Gdy Cameron Post przyłapana zostaje na pocałunku ze swoją dziewczyną, opiekunowie postanawiają wysłać ją do specjalnego zakładu prowadzonego przez rodzeństwo radykalnych katolików. Hogwart dla fanatyków okazuje się toksyczną placówką, mającą na celu wyplewienie homoseksualizmu z umysłu młodych. Złe wychowanie Cameron Post (2018) - Chloë Grace Moretz Wiara widziana oczami radykałów zmusza człowieka do brzydzenia się własnym ciałem i osobowością. Opiekunowie mylą pojęcia wyjęte z historii psychoanalizy z panicznym lękiem przed grzechem i zhańbieniem w obliczu Boga. Na szczęście pesymistyczny wydźwięk filmu pozornie złagodzony zostaje celnym humorem i sarkazmem. To fabularny majstersztyk, podejmujący trudne treści w prosty i bezpretensjonalny sposób, zahaczając przy tym o najlepsze elementy amerykańskiej _teen dramy_. Twórczyni odpowiednio rozwija główną bohaterkę oraz osoby jej towarzyszące, mówi o nich dostatecznie dużo, by każda z postaci faktycznie zaistniała w obrazie jako realna sylwetka. Z drugiej strony nie zaśmieca filmu zbędnymi wątkami. Na tym tle Reedukacja Cameron Post jawi się jako stereotypowy kandydat do nagrody Sundance – nic dziwnego, że w 2018 roku prestiżowa statuetka przypadła właśnie omawianemu tytułowi. Wiarygodny scenariusz dopełniony zostaje wyśmienitymi kreacjami gwiazd młodego pokolenia. W główną rolę wciela się Chloë Grace Moretz, po raz kolejny dowodząc, że eranowy wdzięk bez problemu można połączyć z talentem. Cameron Post w jej wykonaniu to postać psotna i inteligentna, zagubiona w otaczającym ją, toksycznym prawie Biblii, ale nie zatracająca się w nim. Obok niej pojawia się etatowa bywalczyni Festiwalu Sundance, Sasha Lane, odkryta zaledwie dwa lata temu przy okazji American Honey. Na szczególną uwagę zasługuje brawurowa kreacja Owena Campbella, wcielającego się we wrażliwego Marka. Załamanie nerwowe chłopaka zachwyca brawurą wykonawcy, a przy tym umiejętnie nawiązuje do słynnej sceny z Full Metal Jacket z udziałem Vincenta D'Onofrio. Złe wychowanie Cameron Post (2018) - John Gallagher Jr. Nie obeszło się bez kilku klisz, jak scena biegania Cameron Post, znana z obyczajowego kina młodych od czasów brytyjskiej Samotności długodystansowca. Trudno jednak znaleźć jeden szczególnie marny punkt, zaburzający płynną narrację filmu. Reedukację Cameron Post śmiało uznać można za głos pewnych grup społecznych, znajdujących się pod żelaznym prawem religii – ta, zamiast uduchawiać, wiąże umysły i podcina nerwy. Stosowana w dużych dawkach bez umiejętnej percepcji i dystansu, może posłużyć za broń palną. Nieprzypadkowo w filmie znalazła się analogia do Full Metal Jacket. W szkole katolickiej „God's Promises” panuje wojskowa musztra – wychowawcy poprzez fizyczne kary, próbują wpłynąć na psychologię i seksualność swoich podopiecznych. Cóż, w taki właśnie sposób tworzą się fiksacje psychiczne. Reedukacja Cameron Post to błyskotliwy głos młodego pokolenia – coś jest na rzeczy, nieprzypadkowo zresztą niedawno na ekranach kin gościł inny amerykański obraz, konfrontujący nastolatkę z religią, Lady Bird. Najnowsza produkcja z Chloë Grace Moretz w roli głównej czasem bawi, czasem przeraża. Jest świetnie opowiedziana i odpowiednio niedopowiedziana. Błyskotliwą fabułę podkreśla niebanalny soundtrack. Rewelacja. #75 najlepszy z 2019 roku #98 najlepszy z 2019 roku #96 chcą obejrzeć z 2019 roku 7 Chociaż "Złe wychowanie Cameron Post" potrafi zdołować i wstrząsnąć nawet tymi najbardziej niewzruszonymi, być może tak to właśnie powinno wyglądać. Ciepła forma i optymistyczny wydźwięk całości przypominają wszak, że po każdej burzy musi kiedyś pojawić się słońce, że każdy cień związany jest ze źródłem światła. 26 stycznia 2019 Zobacz pełną recenzjęPełna recenzja 7 "Złe wychowanie Cameron Post", w dobie kina bezpruderyjnego i nieznającego tematów tabu, nie jest może szokujące ani odkrywcze, ale w bardzo subtelny i kameralny sposób pokazuje przede wszystkim wewnętrzny problem młodych ludzi, którzy mierzą się z brakiem akceptacji ze strony społeczeństwa, które skutkuje czymś jeszcze gorszym - zwątpieniem we własne ja. 24 stycznia 2019 Zobacz pełną recenzjęPełna recenzja ? Siłą filmu Desiree Akhavan jest przede wszystkim subtelne aktorstwo, ciekawy drugi plan oraz umiejętne pokazanie historii mogącej z łatwością ocierać się o kontrowersje i skandal. Nic takiego nie ma tu miejsca, a "Złe wychowanie Cameron Post" to szczery film o odnajdowaniu i akceptacji samego siebie. 27 stycznia 2019 Zobacz pełną recenzjęPełna recenzja Stonowana kolorystka zdjęć oraz doskonale dobrana ścieżka dźwiękowa przenoszą nas skutecznie w epokę lat 90. poprzedniego stulecia. Choć nie ma tu mowy o nostalgicznej podróży do dawnych czasów. Dobre aktorstwo, celne poczucie humoru i balansowanie na granicy komedii i dramatu wychodzi filmowi na dobrze. 24 stycznia 2019 Zobacz pełną recenzjęPełna recenzja Desiree Akhavan nie odrzuca trudnych pytań, np. o to, jak można wykorzystywać zagubienie dzieciaków i wymagać, by wyparły się części siebie, stawia na komediodramat spod znaku tzw. coming-of-age story. Wydaje się akceptować pewne uproszczenia, jakie niesie ta formuła, bo uznała, że zyskuje na niej więcej niż traci: może podjąć trudny temat z humorem i nutą nostalgii. 24 stycznia 2019 Zobacz pełną recenzjęPełna recenzja 7 Reżyserka nie próbuje nas czymkolwiek zaskoczyć, pozwala prowadzić akcję smutnej rzeczywistość i interesującym postaciom o trudnej młodości, lecz niezwykle ciekawej osobowości. To właśnie historie ludzi mają w tym dziele największe znaczenie. 19 lipca 2018 Zobacz pełną recenzjęPełna recenzja 7 Zaskakująco lekkie i dowcipne kino, które z humorem przedstawia ważny i niesłusznie dotykający wiele osób problem, ale jednocześnie stawiający nacisk na udramatyzowanie tam, gdy jest to narracji najbardziej potrzebne. Do tego doskonałe aktorstwo i dostajemy niepozorny film, świetnie balansujący między dramatem a komedią. 24 lipca 2018 Zobacz pełną recenzjęPełna recenzja 7 Świetne połączenie komedii i dramatu, które zostało docenione na festiwalu w Sundance, zachwyca lekkością opowiadania. Co prawda reżyserka podchodzi do tematu dość ostrożnie i daje przestrzeń na nastoletnie rozważania, potrafi zaintrygować i prawdziwie wzruszyć. 10 stycznia 2019 Zobacz pełną recenzjęPełna recenzja 7 Być może brzmi to dosyć trywialnie, jednak dzięki reżyserii Amerykanki cała układanka dobrze funkcjonuje. Dzieje się tak przede wszystkim za sprawą subtelnego humoru, a także podejścia Akhavan do całej fabuły. 23 września 2018 Zobacz pełną recenzjęPełna recenzja W prosty, łatwy i przyjemny sposób pokazuje naprawdę trudny i ciężki temat, i choć może nie przekazywać w związku z nim nic odkrywczego, to jednak nie to jest jego celem - dla "Złego wychowania" (fuj, polski tytuł) najważniejsi są bohaterowie, a nie to, jak masywnym morałem dostaną po głowach widzowie. Lekko, zwiewnie, wzruszająco i zabawnie - więcej nakręconych z taką gracją filmów, proszę. 2 lutego 2019 1 7 Nie ma w życiu nic trudniejszego niż bycie sobą. Świetna Chloë Grace Moretz. 8 kwietnia 2019 6 Dobre, chociaż jednostronne ujęcie trudnego tematu. Odpowiednia kompozycja scen. Jak na kino niezależne to całkiem dobre tempo. Świetna charakteryzacja, kostiumy i scenografia oddające czasy, w których toczy się akcja. Zjawiskowa Chloë Grace Moretz 23 stycznia 2019 8 Ma w sobie pewną wartość, bo dobrze mówi o tematach, które podejmuje, a do tego mogłem się utożsamić nieco z tymi postaciami. Trochę mi brakuje filmów o tej tematyce, które byłyby właśnie dla odbiorcy w nastoletnim wieku (wiem, że był ,,Love, Simon", ale umówmy się, jak dużo takich produkcji powstaje?). 25 listopada 2018 3 7 Mam wrażenie, że filmy o kobiecej seksualności są mniej rozpoznawalne niż te o męskiej. "Złe wychowanie Cameron Post" jest filmem autentycznym i w tym tkwi moc 5 lipca 2020 7 Krytyka religijnego fanatyzmu we wczesnych latach 90. pod kątem tabu jakim było wtedy przyznanie się do bycia homoseksualistą. Bardziej komediowo. 15 lipca 2018 6 ala Netflixowy teen film o leczeniu w ewangelickim ośrodku homoseksualnej młodzieży w latach 90. Dupa z American Honey nazywa się w tym filmie Jane Fonda i to szanuje. Poza tym m e h. 8 listopada 2018 5 T: Szalenie ciekawy temat, szkoda ze poprowadzony tak, iż wszystko można przewidzieć. Poległ realizm, ale sfera marzeń prezentuje się okazale (najlepsze sceny!) 16 lipca 2018 7 7 Z lekkością i swadą zaznacza ważne wątki tożsamościowe, jednoznacznie lokując się po stronie retoryki afirmacyjnej. Przymiotnik „niepozorny” pasuje jak ulał. 10 kwietnia 2019 8 Ma w sobie pewną wartość, bo dobrze mówi o tematach, które podejmuje, a do tego mogłem się utożsamić nieco z tymi postaciami. Trochę mi brakuje filmów o tej tematyce, które byłyby właśnie dla odbiorcy w nastoletnim wieku (wiem, że był ,,Love, Simon", ale umówmy się, jak dużo takich produkcji powstaje?). 25 listopada 2018 3 W prosty, łatwy i przyjemny sposób pokazuje naprawdę trudny i ciężki temat, i choć może nie przekazywać w związku z nim nic odkrywczego, to jednak nie to jest jego celem - dla "Złego wychowania" (fuj, polski tytuł) najważniejsi są bohaterowie, a nie to, jak masywnym morałem dostaną po głowach widzowie. Lekko, zwiewnie, wzruszająco i zabawnie - więcej nakręconych z taką gracją filmów, proszę. 2 lutego 2019 1 Kiedy: Gdzie: Kino Oskard Kameralnie - CKiS 47a Uhonorowana Nagrodą Główną Jury 35. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Sundance ekranizacja bestsellerowej powieści Emily M. Danforth. W roli głównej wystąpiła Chloë Grace Moretz, popularna amerykańska aktorka młodego pokolenia. Opowieść toczy się w latach 90. w Montanie i koncentruje się wokół losów tytułowej bohaterki, Cameron Post, nastolatki, która odkrywa własny homoseksualizm. Kiedy krewni oraz jej chłopak nakrywają ją w niedwuznacznej sytuacji z przyjaciółką, zostaje wysłana na specjalny obóz, gdzie ma przejść tzw. „terapię konwersyjną” i nauczyć się „właściwych ról płciowych”. W obozie Cameron poznaje nowych przyjaciół, młodą lesbijkę przedstawiającą się jako Jane Fonda oraz geja znanego jako Czerwony Orzeł. Razem udowadniają światu, że młodość i radość życia nie dają się łatwo ujarzmić. Reżyserka stara się pokazać, że nawet film o sprawach bolesnych i kontrowersyjnych może poprawić humor i dodać otuchy. Niepisanym mottem filmu jest hasło „Co, jeśli nie możesz stać się jeszcze lepszym?” Bilet 10zł - KUP Pierwszy raz obejrzałem Złe wychowanie Cameron Post podczas festiwalu Transatlantyk w lipcu ubiegłego roku. Pamiętam, że film Akhavan raczej przypadł mi do gustu, ale daleko mi było do dzielenia się peanami na jego cześć. Kilka miesięcy później udało mi się załapać na seans Wymazać siebie – obrazu fabularnie bliźniaczego względem Złego wychowania Cameron Post. Dopiero wtedy zrozumiałem, jak wiele udało się osiągnąć twórcom filmu z Chloë Grace Moretz w roli nie miała łatwego startu w życiu. Jej rodzice zmarli, gdy była jeszcze bardzo młoda. Poznajemy ją już podczas pobytu u ciotki, która zajmuje się wychowaniem dziewczynki. Cameron, zapewne ze względu na życzenie krewniaczki, uczęszcza na zajęcia szkółki niedzielnej. To tam właśnie widzimy ją po raz pierwszy. Siedzi obok swojej najlepszej przyjaciółki i zdaje się pilnie słuchać słów prowadzącego. Szybko zostajemy jednak uświadomieni, że Cameron nie kieruje się w życiu przykazaniami ze szkółki niedzielnej. Jej najlepsza przyjaciółka odgrywa zaś w życiu nastolatki przede wszystkim rolę partnerki seksualnej. Dziewczyny z czasem poczynają sobie coraz śmielej i niestety w końcu zostają przyłapane podczas zbliżenia przez studniówkowego chłopaka Cameron. Zrozpaczona ciotka bohaterki decyduje się odesłać młodą krewną na terapię do Bożej Obietnicy – ośrodka, który zajmuje się „leczeniem” homoseksualizmu u młodych osób. Cały ten ciąg wydarzeń udało się Desiree Akhavan opowiedzieć niezwykle sprawnie, głównie za pomocą przyjemnych dla oka i ucha sekwencji montażowych. Zajęło jej to raptem osiem minut, po których na ekranie pojawia się plansza tytułowa oraz rozpoczyna właściwa akcja filmu, czyli pobyt Cameron w Bożej podobnego ośrodka trafia również Jared – główny bohater wspomnianego już na wstępie Wymazać siebie Joela Edgertona. Chłopak również rozczarował swoich opiekunów prawnych (w tym wypadku są to jednak rodzice, a nie ciotka) pociągiem seksualnym do osób tej samej płci. Na poziomie fabularnym Złe wychowanie Cameron Post oraz Wymazać siebie są więc nieomal identyczne. Różnice możemy jednak wyraźnie dostrzec, kiedy skupimy się na tym, jak oba filmy opowiadają o okropnym w gruncie rzeczy zjawisku ośrodków, których zadaniem jest „leczyć” homoseksualizm w imię Jezusa gdzie Akhavan jest subtelna i delikatna, tam Edgerton stara się uderzyć w widza jak najmocniej tylko się da. W jaki sposób? Chociażby korzystając w najbardziej dramatycznych momentach filmu ze slow motion. Owszem, Xavier Dolan okładający kolegę Biblią w spowolnionym tempie to z pewnością ciekawy widok, nie wiem jednak czy lepiej nie sprawdziłby się w produkcji stricte komediowej. Żadnego tak wymyślnego zabiegu formalnego (poza okazjonalnymi, lekkostrawnymi retrospekcjami) nie znajdziemy w Złym wychowaniu Cameron Post. Ruchy kamery są w dramacie Desiree Akhavan znacznie oszczędniejsze, a krytyka ultraradykalnego chrześcijańskiego środowiska dużo bardziej stonowana. Reżyserka nie demonizuje władz ośrodka tak mocno jak Edgerton. W Wymazać siebie placówka, do której trafił Jared, momentami przypominała nazistowski obóz koncentracyjny. Niesubordynowani rezydenci byli tam karani nieraz fizycznie i, o ile opiekuni prawni nie wyrazili ostrego sprzeciwu oraz chęci przerwania terapii, przebywali na terenie ośrodka aż do całkowitego „odzyskania zdrowia”.Zupełnie inaczej sprawa ma się w Złym wychowaniu Cameron Post. Tutaj jedyną postacią przedstawioną w zupełnie negatywnym świetle jest kierowniczka Bożej Obietnicy – Lydia Marsh. Ani razu jednak żaden z „pacjentów” nie zostaje przez nią ani żadnego z jej podwładnych uderzony. Jedynym uzbrojeniem kobiety są surowy wyraz twarzy oraz słowna reprymenda. Część z podopiecznych ośrodka nauczyła się zresztą doskonale bronić przed tego typu atakami. Prym w tym aspekcie wiedzie dwójka najlepszych znajomych Cameron z Bożej Obietnicy – Jane Fonda (naprawdę tak się nazywa) oraz Adam. Chłopak i dziewczyna hołdują koncepcji tzw. cichego buntu. Nie sprzeciwiają się otwarcie żadnemu z pracowników ośrodka podczas zajęć. Zamiast tego starają się żyć po swojemu, na tyle oczywiście, na ile jest to możliwe w ramach pobytu w Bożej Obietnicy. Zakładają w pobliskim lesie plantację marihuany, której doglądają pod pozorem pieszych wycieczek – „sportu neutralnego płciowo”. Udane zbiory celebrują wspólną degustacją narkotyku oraz żartami na temat znienawidzonej kierowniczki i innych pracowników ośrodka. Metodą przetrwania dla tej dwójki nie jest więc tak jak w wielu innych przypadkach (chociażby Erin albo Helen) całkowita adaptacja, ale zdrowy dystans i ironia względem otaczającej ich ścieżką decyduje się podążać podczas pobytu w Bożej Obietnicy Cameron, choć po drodze kilkukrotnie miewa momenty zwątpienia. Momenty zwątpienia miewają również sami pracownicy ośrodka. Jedną z najciekawszych postaci w Złym wychowaniu Cameron Post jest wielebny Rick, sportretowany przez Johna Gallaghera Jr. Mężczyzna jest jednym z nauczycieli prowadzących zajęcia w Bożej Obietnicy. Sam niegdyś był pogrążonym w grzechu homoseksualistą, jednakże dzięki pomocy znajomych udało mu się stłumić w sobie pożądanie do osób tej samej płci. Teraz pragnie wykorzystać nabyte przez lata doświadczenia i pomóc wyjść na prostą innym zagubionym duszom. Rick jest pełen dobrej energii oraz chęci do pracy. Widać ewidentnie, że naprawdę pragnie dla swoich podopiecznych jak najlepiej. Cały jego świat wali się jednak, gdy na terenie placówki dochodzi do przykrego incydentu. Wówczas miejsce ma zdecydowanie jedna z najmocniejszych scen w całym filmie, w której to Cameron atakuje Ricka gradem niewygodnych pytań. Postawiony pod ścianą wielebny nie jest w stanie znaleźć na żadne z nich sensownej odpowiedzi. Może tylko się rozpłakać, jednocześnie kręcąc głową i powtarzając niczym mantrę: „Tak mi przykro. Naprawdę strasznie mi przykro”. Okazuje się, że sam zasługuje na miano “zbłąkanej owieczki” bardziej niż niejeden jego wychowanie Cameron Post jest więc czymś znacznie więcej niż tylko prostą krytyką chrześcijańskich terapii konwersyjnych. To również opowieść o dorastaniu i trudnościach nieodłącznie związanych z tym procesem. Próbie odnalezienia się w nowym, pozornie tylko wyjątkowo nieprzyjaznym środowisku. Mądre, subtelne, momentami naprawdę zabawne kino, pełne celnych spostrzeżeń na temat relacji pomiędzy powoli wkraczającymi w dorosłość młodymi ludźmi. Jan Pelczar | Utworzono: 16:50 | Zmodyfikowano: 16:50 A|A|A Historia „wydobywania z grzechu” w ewangelickim ośrodku w USA przed prawie trzydziestu laty, pokazuje mechanizmy, które cały czas bezsensownie dzielą nas na obozy. Mój ulubiony film ostatniego American Film Festival, to jedna z wielu powstałych w Stanach w 2018 roku opowieści o tym, jak Amerykanie próbowali leczyć swoje dzieci z orientacji seksualnej. W przypadku „Złego wychowania Cameron Post” rzecz dzieje się w pierwszej połowie lat 90. XX wieku w ewangelickim ośrodku, a tytułowa bohaterka słyszy od prowadzącej instytucję, że nie powinna używać zdrobnienia swojego imienia – Cam – bo już samo Cameron jest wystarczająco męskie. Stąd bierze się to, co w ośrodku nazywają „konfuzją płciową”, co ma być źródłem orientacji seksualnej nazywanej wówczas odmienną. Jak wiele w podobnych terapiach manipulacji i jak wiele z niej ma swoje źródło w języku – to film Desiree Akhavan pokazuje jak na dłoni. Metodyczna opresja psychiczna zaciska się wśród wydawałoby się pogodnych i serdecznych okoliczności. Listę swoich przewinień, czy motywacji do tego, co nieakceptowane przez prowadzących ośrodek, podopieczne umieszczają na tak zwanych górach lodowych, czyli listach na tablicach, umieszczonych w pokojach. Nie ma mowy o prywatności. Doskonała w głównej roli Chloë Grace Moretz daje widzom odczuć, jakim piekłem musi być takie miejsce dla wrażliwego nastolatka. Dla niektórych pozostaną tylko różne formy ucieczki, bo z natury będą przeciwni przymusowej terapii. Do ośrodka trafiają dzieci rodziców, którzy nie akceptują homoseksualizmu. Odkrywanie własnej tożsamości i systemową przemoc Akhavan pokazuje w subtelny sposób, co w kinie nie zdarza się często. Dojrzałe, zniuansowane i poruszające kino według powieści Emily M. Danforth to jeden z punktów obowiązkowych na bogatej w ważne tytuły liście premier stycznia. Kibicowanie z ojcem przed telewizorem i długie włosy – to wystarczy, by trafić na drogę grzechu - oceniają terapeuci w „Złym wychowaniu Cameron Post”. Warto zdać sobie sprawę z jak prostych i pozornie niewinnych stygmatów, zaczyna się systemowe piętnowanie.

złe wychowanie cameron post cały film pl